لطفت همیشه شامل حالمه / اصــلا تـــو خیلی فـرق داری با هــمـه

اجــازه دادی ، به تـــو دل ببنـدم / تا فهـمـیـدی ، به تــو عـلاقـمـنـدم

خودت دلیل این عـلاقـه بــودی / چــه بـد بـودن ، روزایی کــه نبودی

نه آبـرو داشـتم ، نه عـشـق و میلی / تــو خیــلی با محـبتی ، تـو خیـلـی

بـــاز اومـدم آبـرو داری کنی / بـرای دردم ، تــو یـه کاری کنـی

بـهـت بـگم : از همه دل بـریـدمُ / تـمـوم مـردونگیاتُ دیدمُ

بـاز اومـدم تـا کـه بگم: دارُ ندارم ، صبر و قرارم ...

گـــره افــتــاده بـــه کـارم...

سلام آقــا... / سلام خــدای احـسـاس ...

درمون درد من ، حضـرت عــبـاس ...

صد دفعه گـفـتمُ ، دوباره میـگـم : آقای مـن ، آقــای خــوب دنـیــاس...

 اون هــنـوزم فـکر یــه قـطره آبــه / بــه فکر اون بچــه ایه کـه خـوابـه

به فـکر اونـیـه کـه از تـشـنـگـی / لـباش تــرک خـورده ، حالـش خـرابـه

عـمـوی بـچــه هــا...نجــاتـم بــده.../ یــه قـدری مـهـربـونـی ، یــادم بــده...

سایــه تو از روی سـرم بـر نـدار... / صـدات کـه میـزنم ، جــوابـم بـــده...

خــدای احـســاس نجــاتـم بـــده ... / حضــرت عــبـاس جــوابـم بـــده...

خــدای احـسـاس... خـدای احـساس ... / حضرت عـباس...حضـرت عـبـاس...